Rianne Mol-Kroezen
Klantbeheerder
088 2533063 | riannemol@alfa.nl
24 april 2024 | Door: Rianne Mol-Kroezen
Hij had een eigen houtzagerij. Zij werkte in de kraamzorg en was kinder- en paardencoach. Van de ene op de andere dag in 2021 werden Karst en Lillian Klein boer en boerin. “Ze zeggen altijd: als je geen boer bent, kun je geen boer worden. Het blijkt dus toch te kunnen”, lacht Karst. De twee zijn ook nog eens eigenaar van een heel bijzondere boerderij: Landjuweel De Hoeven in Dalfsen. Ja, er staan koeien, maar De Hoeven is ook leverancier van zuivel, groenten en fruit en vlees van eigen koeien. En per dag vinden er tien tot vijftien mensen met autisme een plezierige dagbesteding.
Het klinkt bijna als een ongeloofwaardig verhaal, de plotselinge carrièreswitch van Karst en Lillian. “Mijn vorige bedrijf kreeg klappen in coronatijd”, zegt Karst. “We wilden allebei iets anders. Boer worden is iets wat we allebei ooit wel als droom zagen. We hebben een blauwdruk gemaakt: hoe moet zo’n boerenbedrijf eruit komen te zien? We wilden in ieder geval een biologisch bedrijf met meerdere takken. Nou, dan gaan we de komende vijf jaar maar eens in gesprek met boeren die gaan stoppen om te kijken of we zoiets kunnen organiseren. Drie weken later kwam deze boerderij te koop. Alle puzzelstukjes vielen in één keer samen.” ‘Deze boerderij’ is Landjuweel De Hoeven. Het is precies de blauwdruk die de twee hebben geschetst: een biologische boerderij met meerdere takken. De overleden eigenaar Thijs Scholten boerde al biologisch sinds 2003. Twee jaar later werd hij de eerste zorgboerderij in Dalfsen. Karst: “Wij woonden in Hasselt, vijf kilometer verderop. Maar we waren helemaal niet bekend met de boerderij!”
Lilian en Karst Klein
Er waren meer kapers op de kust om het bedrijf over te nemen. Van de zeventien kandidaten schoppen Karst en Lillian met hun vier kinderen het tot de laatste drie. De twee overgebleven concurrenten zijn boer. Maar het bevlogen verhaal van de twee geeft de doorslag bij de bank. “Wij waren de enigen die het bedrijf wilden voortzetten zoals het was. Als je boer bent en je verhuist, dan wil je je eigen vee meenemen. Het vee van de vorige eigenaar gaat dan de vrachtwagen op. We hebben onze koffers gepakt en het overgenomen. Hoeveel kansen krijg je? We wilden niet naar de andere kant van het land verhuizen om onze droom te volgen.”
Ook het bestaande team van Landjuweel De Hoeven gaat mee over, en daarmee de expertise en ervaring. Het helpt de twee om versneld thuis te raken in de verscheidenheid van takken aan de Middenweg in Dalfsen. De biologische rauwe melk van de 55 koeien - die driekwart jaar buiten grazen - is 24 uur per dag te tappen via een melktap. Ook is er regelmatig yoghurt, kefir en hangop te koop. De moestuin levert 45 soorten groenten en fruit, biologisch geteeld. Inmiddels hebben driehonderd mensen in Dalfsen en omgeving een abonnement. De helft van het jaar is er vlees van eigen koeien en in de winkel liggen de producten van het eigen land. De Hoeven is daarmee een voorbeeld van het type boerenbedrijf dat toekomst wordt voorspeld; de multifunctionele landbouw. Karst: “Ja, al die verschillende takken heb je wel nodig om het rendabel te krijgen. En je bent ook wat flexibeler in elke tak, je hoeft niet op je tenen te lopen. Ik denk wel dat dit het bedrijfsmodel voor de toekomst is. Het is ons gelukt om meer takken te hebben, maar ik snap dat niet iedere boer die kansen heeft.”
De ‘werknemers’ zijn voor een deel mensen met autisme, die er een nuttige en aangename dagbesteding hebben. “We hebben ongeveer dertig deelnemers in totaal. Elke dag zijn er tien tot vijftien bezig. We hebben een eigen team van begeleiders. Nee, problemen met personeel zoals elders in de zorg hebben wij niet. Zeker tweemaal per maand krijgen we een open sollicitatie. Bij ons hoef je geen hele weken of nachtdiensten te draaien, dat vinden mensen prettig.” Hijzelf is ‘manusje van alles’, zoals Karst lachend zegt. “Ik ben verantwoordelijk voor de boerderij, doe wat administratie en de boekhouding."
Ook al nam het echtpaar het gehele team over, de opstart was ingewikkeld genoeg. Daarom staan toekomstplannen voorlopig ‘on hold’. “Nee, we hebben nog geen idee. In het begin, toen we het net hadden overgenomen, dachten we nog: dit gaan we veranderen, dat gaan we veranderen. Maar we zagen al heel snel dat we de eerste paar jaar helemaal niks moeten veranderen. We hebben nu zoiets van: als we hier vijf jaar zitten, komt er weer ruimte om over de toekomst na te denken. En je kunt er toch niet op sturen. Er is geen beleid op dit moment. We houden nu de focus op het bedrijf en onze 'werknemers'.” Lillian en Karst Klein: "Wij denken wel dat dit het bedrijfsmodel voor de toekomst is."
Bij die toekomstplannen is er zeker ruimte voor een accountant. “We zaten bij een ander kantoor maar waren niet helemaal tevreden over de dienstverlening. Alfa kende ik wel, ik heb met mijn vorige bedrijf zelfs nog de houten tafel gemaakt voor het kantoor van Fouk (Fou-Khan Tsang, voorzitter van de raad van bestuur van Alfa, red.). Zij zijn mijn sparringpartner. Ik doe heel veel rekenwerk zelf. Alfa gebruik ik vooral om door te rekenen wat ik heb bedacht. Dan bel ik even: kijken jullie even mee of ik het wel goed doe? Op deze manier loopt het prima.