Annemarie Lankhaar - Zwart
Senior klantbeheerder
088 2531304 | alankhaar@alfa.nl
20 september 2021 | Door: Annemarie Lankhaar - Zwart
Met dertig jaar werkervaring heeft Patricia Bies een heel gevarieerd cv opgebouwd. Ze begon in de horeca. “Ik had ooit het idee om een eigen horecazaakje te beginnen.” Haar volgende stap was het bankwezen, bij een lokale Rabobank. “Als financieel adviseur lekker naar klanten thuis gaan, meedenken.” Maar uiteindelijk koos ze voor een heel andere richting: die van het sociaal domein. Want: “Mensen ondersteunen. Daar word ik nou echt blij van.” Dat doet ze nu als interim-re-integratieconsulent bij de gemeente Doetinchem, als zzp’er voor haar eigen bedrijfje Bies Projects.
Met de titel ‘spraakwaterval’ doe je Patricia Bies echt niet te kort. Maar wel één met het hart op de tong. Eerlijk. Open. Humoristisch ook. “Ik wilde nog eens een Hongaars restaurantje beginnen, omdat mijn stiefmoeder Hongaarse is. Maar toen ik hoorde dat de eigenaren van die restaurantjes ook hun beste klanten waren, dacht ik: laat maar!” Exit horeca, al haalt Patricia nog wel haar papieren en werkt ze enige tijd in de sector.
Ze mag bij een lokale Rabobank aan de slag, beginnen bij de kas. “Ik werd al snel cliëntadviseur, heb nog wel propedeuse heao gedaan. Als financieel adviseur ging ik naar de klanten thuis. Een totaalplaatje maken, meedenken. Maar het was het ook niet. Zo kwam ik bij een bureau terecht dat in de zorgsector opereerde. Daar ben ik account manager geworden. Acht jaar gedaan. Mijn laatste opdracht daar was voor de Drechtsteden. Of ik zou willen ondersteunen bij de opvang van vluchtelingen, medewerkers aannemen. Na acht maanden kwam ik weer terug en ik dacht: ik moet wat gaan doen met de vrijheid waar ik van geproefd heb. Ik had een gesprek met de toenmalige directeur, ik zei: ‘Ik ga in het diepe springen.’ Hij wilde mij eigenlijk niet kwijt en zei meteen dat hij mij dan zou gaan inhuren. Dat was wel een heel fijn begin om op eigen benen te gaan staan.”
Zo begint Bies Projects, dat Patricia inmiddels langs gevarieerde opdrachten heeft gevoerd. Een greep: projectleider verwarde burgers en projectleider nazorg na detentie in Arnhem, recruitment consultant voor ’s Heeren Loo, klantmanager Wsw in Oldenzaal, jobcoach participatiewet en Wsw voor Doetinchem en haar huidige rol als re-integratieconsulent. Patricia: “Aan het begin van het vorig jaar kon ik vast aan de slag in de gemeente Oldenzaal. Maar weer een dienstbetrekking zag ik niet zitten. En toen kwam corona. Ik dacht: drie maandjes niks doen. Het werden er negen. Het voordeel is wel dat ik heel veel klussen heb kunnen doen. Je wordt klusser in je eigen huis. Stuccen, allerlei andere dingen. Ik had het nooit gedaan, maar als je het niet probeert gaat het zeker niet.”
Maar inmiddels doet ze weer wat ze het liefst doet. “Werken met mensen. Dat blijft leuk. Mensen begeleiden vanuit de Participatiewet bijvoorbeeld. Hoe kan het nou dat er mensen thuis op de bank zitten? Dan ga je naar een werkgever. Vertellen wat ze kunnen. Een proeftijd afspreken. Ik begeleid ze ook nog. Op basis van coaching en een beetje vertrouwen kun je mensen aan een vliegende start helpen. Daar krijg ik energie van!”
Nog een klus erbij voor twee dagen in de week zou mooi zijn, zegt ze. “Ik zorg er daarom wel voor dat ik mijn netwerk in stand houd. Ik vind het leuk om zomaar een dagje naar Amsterdam te rijden. Ik ken daar mensen in de zorg. Gewoon even de aandacht erop houden.”
Aandacht die bij voorkeur niet naar de administratie gaat - en dat voor iemand die nota bene nogal wat jaartjes in het bankwezen heeft gebivakkeerd. Patricia: “Ik heb ook wel affiniteit met cijfertjes, maar het is niet mijn hobby. Toen ik met Bies Projects begon, ben ik gaan zoeken in Zutphen. Ik kwam Alfa tegen. Ik kreeg contact met Annemarie Lankhaar. Superleuk gesprek. Het moet bij mij om mensen gaan. Dat is de rode draad, niet de cijfertjes: die komen wel. Annemarie kan zich daar hele goed in vinden. Ze zegt: zeg jij maar waar ik je in kan ondersteunen. Nou, ik wil niet te veel thuis zitten. Maar ik moet wel weten dat de administratie goed geregeld is. Met Annemarie heb ik regelmatig contact. Al is het maar gewoon een appje hoe het gaat.”
En dat Alfa een grote organisatie is, speelt voor haar geen rol. “Wat is nou groot? Toen de Rabobank ging groeien en de targets belangrijker werden dan de mensen, dan ben je pas groot. Het gaat bij mij om dat persoonlijke contact. Als je ziet wat voor passie en bezieling Annemarie heeft…. Zij heeft die persoonlijke benadering waar ik gevoelig voor ben, omdat ik zelf ook op die manier werk. En is Alfa dan te groot? Nee.”