Van vrachtwagenchauffeur naar rosévleesproducent

4 oktober 2018 | Door:  Marco te Grotenhuis

Omdat hij frustraties had rond de afvoer van de stierkalveren heeft melkveehouder Theo van Steeg vorig jaar besloten deze zelf tot een jaar aan te houden. Onder het label ‘Kalverliefde Nijkerk’ ligt het vlees binnenkort in de eerste supermarkten. “Puur vlees is het, zonder toevoegingen. Je weet wat je eet, je voelt er lekkerder bij.”

Theo van Steeg heeft een opmerkelijke carrièreswitch achter de rug. “Ik heb veertien jaar als chauffeur buitenland op de vrachtwagen gezeten. Mijn schoonvader had vijf kinderen, maar alleen mijn vrouw Liane had interesse om het bedrijf voort te zetten. Het is dus van vader op dochter overgegaan. Wel had ik de middelbare agrarische school gedaan en heb ik de eerste jaren nauw met mijn schoonvader samengewerkt.” Ook Liane werkt inmiddels mee op het bedrijf, nadat ze tot anderhalf jaar terug een baan had bij de plaatselijke Albert Heijn. “En m’n schoonvader is inmiddels 74, maar hij komt nog elke dag en melkt nog één dag in de week.”

Vlees vermarkten

Het bedrijf aan de Bloemendaalseweg 11 in Nijkerk telt 85 melkkoeien, 30 stuks jongvee en 30 roséstieren. Het afmesten van de stiertjes deed Theo al langer. Het vermarkten is nieuw. “Het is min of meer geboren uit ergernis”, zegt Theo. “Als je het met bepaalde dingen niet eens bent moet je zorgen dat je iets gaat doen waar je wel plezier uit haalt. We zijn begonnen met vlees verkopen aan familie en vrienden, en binnenkort ligt het bij een plaatselijke supermarkt in het schap. En ik moet zeggen: ik vind het ook leuk om te doen.”

Stukje beleving

Zonder slag of stoot ging het niet, eigen vlees verkopen. Theo: “Je komt al gauw in de knel met de regelgeving voor fosfaatrechten op een bedrijf als dit. En dan moet je nog een slager zoeken voor het slachten die niet te ver weg zit. Die hebben we gelukkig gevonden in Lunteren, bij slagerij Visser. Een slager die hetzelfde denkt als wij en die er net dat laatste stukje beleving aan toe kan voegen. Hij is echt een vakman.”

Het vlees van de roséstieren is maximaal een jaar oud. “Het is een mals stukje vlees, mooi rosé. Het is vlees dat je snel kunt bereiden, dat past goed bij de snelle consument. Puur vlees is het, zonder toevoegingen. Je weet wat je eet, je voelt er lekkerder bij.”

Website kalverliefdenijkerk.nl

Aan thuisverkoop denken de twee niet. “We steken liever onze tijd liever in boerderij educatie en open dagen. Misschien dat we ooit via de website kalverliefdenijkerk.nl die eind oktober in de lucht gaat gaan verkopen, maar nu nog even niet. Het kost een stukje marge, maar we kiezen toch voor de supermarkt. Zo bereik je veel meer mensen. We organiseren liever een paar open dagen om het bedrijf aan de consument te laten zien. Ook dat geeft wat meer beleving. En dan begrijpt die consument ook waarom een stukje vlees van Kalverliefde Nijkerk net ietsje duurder is in de supermarkt.”

Klaar met groter worden

De combinatie van vlees verkopen en een kleine honderd koeien melken moet genoeg zijn voor de toekomst, denkt Theo. “Uit dit bedrijf halen we meer voldoening dan uit groter worden en intensiveren. We pachten hier de grond van Natuurmonumenten en we zoeken actief de samenwerking tussen landbouw en natuur. Duurzaam boeren en natuur gaan prima samen. Daarom sta ik achter de plannen van minister Schouten voor de kringlooplandbouw. Eenvoudig is het niet, maar ze zet wel een punt op de horizon uit, een langetermijnvisie. De afgelopen twintig jaar kondigde de overheid alleen maar maatregelen met terugwerkende kracht aan waar je niks meer mee kon.” De uitdaging is nu de zoektocht naar het verdienmodel.

Geen scheve gezichten

Alfa was altijd al ‘de boekhouder’, zegt Theo. “Dat was al bij mijn schoonvader en dat is het nu nog. Alfa heeft de overname supergoed geregeld. Het is vlekkeloos verlopen, het was een heel fijne samenwerking. Alfa heeft het ook heel duidelijk uitgelegd aan de hele familie, zodat je later geen scheve gezichten krijgt. Ook met de bouw van een stal volgens de maatlat duurzame veehouderij hebben ze ons goed geholpen. Dat zijn toch dingen die je in vertrouwen met elkaar moet doen.”