Ondernemer in beeld: Bons Holsteins uit Ottoland

26 maart 2021 | Door:  Jelena Bajic

Het is niet veel melkveehouders gegeven om aan te schuiven bij De Wereld Draait Door, de voormalige talkshow van Matthijs van Nieuwkerk. Nico Bons is dan ook niet zomaar een melkveehouder, hij is in het wereldje al veel langer bekend als één van Nederlandse beste showfokkers. Prijzen en titels genoeg, maar de ambities van Nico en Lianne Bons reiken verder: nog eens de beste showkoe van de wereld afleveren. Onmogelijk op de manier waarop de twee het aanpakten, volgens de kenners, maar hij is er ‘knetterdichtbij’.

Zijn vader deed het er al een beetje bij naast het houden van melkvee, het fokken. “Hij had een heel modaal veestapeltje. Mijn vader vond het leuk om aan kleine keuringen mee te doen. We hadden geen basis om te denken dat we dit konden uitbouwen”, zegt Nico, en toch is dat wat er is gebeurd. “Een onuitgesproken regel was dat we geen koeien zouden kopen. Als je lijnen koopt gaat het wel makkelijker, maar soms weet je heel weinig van de familie die ervoor zit. Ik weet van koeien dat ze al drie of vier generaties dezelfde problemen hebben. Dan weet ik: die stier moet ik niet hebben. Toen mijn vader jong overleed heb ik gezegd: ik hou me aan de familietraditie vast. Ik had ook geen geld op mijn 21ste. Op het moment dat er geld was, was het nodig om land of melkquotum aan te kopen. Koeien aankopen voor de hobby, zoals we het toen zagen, was niet mogelijk. Ik wilde de showkoe hebben die overal kon winnen. Mensen zeiden: "Maar dan kies je wel voor de moeilijkste weg. Je kunt wel veertig jaar nodig hebben voordat je die topkoe hebt, dan ben je 65 en dan stop je ermee. Het kan wel, maar het is een lang proces.”

Bons op de Olympische Spelen

Toch is Nico bijna waar hij zijn wil: de Europese top. “De Europese keuring is één keer in de drie jaar. De laatste keer waren we derde in de finale. Dat is hetzelfde als brons op de Olympische Spelen. Het is niet goed genoeg, want alleen de kampioen en de reservekampioen worden genoemd. Ik zit er knetterdichtbij, maar de concurrentie om ons heen zit ook niet stil.” De Nederlandse top is al binnen bereik. Zijn winst met Koba 219 in 2017 leverde hem zelfs een plek op in De Wereld Draait Door.

Goed melkkoe

Rond de zestig melkkoeien telt het bedrijf van het gezin in Ottoland. Het is niet alleen maar ‘voor de show’, wat Nico doet. Een koe die prijzen wint, presteert ook qua melkproductie goed en is dus geld waard in de fokkerij. Nico: “Ik vergelijk het weleens met een topsporter. Die kan ook geen overgewicht of zwakke enkels hebben. Die moet afgetraind zijn. Ik zie de melkproductie als het hart van de mens. Iemand met een zwak hart, kan nooit een topsporter worden. Dat is bij een melkkoe hetzelfde.”

Voor het eerst sinds twintig jaar verkocht Nico begin dit jaar jongvee, online zelfs. Waar een ‘gewone’ koe een kleine € 2000 opbrengt, loopt de ‘transferwaarde’ van een topkoe in de tienduizenden euro’s. Ook is het mogelijk om voor vijftig procent eigenaar te worden van één van z’n topkoeien. De mede-eigenaar deelt dan in de opbrengsten van de embryo’s.

Succesformule

Nico is niet te beroerd om zijn succesformule prijs te geven: ‘Voeding, huisvesting en fokkerij. Die moeten voor honderd procent goed zijn. De jeugd zit urenlang achter de computer, die weten alles van stieren, maar het één is niet belangrijker dan het ander. Huisvesting is ook hygiëne, een schoon ligbed. Ik zeg altijd: als Maxima en Willem-Alexander vanmiddag onaangekondigd langs komen, moeten ze overal heen kunnen lopen zonder vuile schoenen te krijgen.”

Rustgevend

Topfokker of niet, zijn rendement liep niet in de pas met de groei van zijn prijzenkast. “Waar wij tegenaan liepen, was dat we een voerleverancier hadden, een agrarisch adviseur en een boekhouder. Die adviezen strookten nooit met elkaar. Ik kende John Daalhuizen nog van zijn ABN AMRO tijd. Ik dacht, ik vraag John eens om advies. Hij kwam ook met agrarisch adviseur Jan Dirk Berends aan. Jan Dirk heeft zelf een boerenbedrijf, hij is iemand die daardoor dichtbij je staat. Zij zijn met elkaar in gesprek gegaan. Dat vond ik al heel rustgevend. Dat miste ik ook in de oude organisatie, dat we de koppen bij elkaar staken. Het mooie van Alfa is dat het daar allemaal onder een dak beschikbaar is.”

Perspulp en bierborstel

En niet alleen over cijfers, zegt Nico. “Nee, en nou komt het mooie. Ik voerde al jaren kuilgras, mais, bierborstel en krachtvoer. Toen Jan Dirk hier voor de eerste keer op het bedrijf kwam, vroeg hij van alles. Ik begon erover dat de koeien laag in energie waren en dat we ook weleens last hebben van slepende melkziekten, waarop Jan Dirk zei: waarom voer je geen perspulp in plaats van bierborstel? Ik ben overgestapt en de eerste de beste winterperiode kwam er al 0,15 procent eiwit bij. Dat noem ik nou praktisch meedenken.”

De samenwerking met de verschillende personen bij  Alfa voelt goed, concludeert een enthousiaste Nico. Het drieluik van Jan Dirk Berends, John Daalhuizen en Peter Kroes als klantbeheerder verloopt super. Door een goede samenwerking houden we elkaar scherp en zijn de lijnen zeer kort. Even een telefoontje of een appje en we zijn weer op de hoogte.