Accountant en teamleider Robert Guns: “Na 21 jaar nog genoeg uitdaging”

8 oktober 2020 | Door:  Tjitske van Kessel

Met onderhand 21 jaar ervaring in het zuiden durft Robert Guns zich nog niet officieel Limburger te noemen. “Ik kan wel Limburgs praten, maar het klinkt gewoon niet”, lacht hij. Dat Robert mede-organisator is van het jeugdcarnaval in zijn woonplaats Sint-Odiliënberg, geeft de voormalige inwoner van het Zuid-Hollandse Zwijndrecht genoeg krediet bij zijn klanten. Al ruim twee decennia is hij een van de steunpilaren op ons kantoor. Niet alleen als accountant, maar ook als teamleider.

Als hij een vriendin in Limburg krijgt, vertrekt Robert vers van de universiteit naar de andere kant van het land. “Ik had een studie bedrijfseconomie gedaan. Iets met cijfers sprak mij wel aan, het maken van financiële analyses. Boekhouden lag mij van nature. En bedrijfseconomie leek me echt zo’n opleiding waar je alle kanten mee op kunt. Dat ik uiteindelijk accountant ben geworden, daar heb ik nog geen moment spijt van gehad.”

In zijn eerste baan komt hij terecht bij een van de voorlopers van het huidige kantoor. “Alfa Peeters heette het toen nog. Ik kon er aan de slag als assistent. Je begint met eenvoudige dingen, zoals een administratie inboeken. Vervolgens krijg je zelfstandig klanten en groei je door naar klantbeheerder. Uiteindelijk ben ik niet alleen de studie accountancy gaan doen, maar ik ben ook accountant AA, wat betekent dat je tekeningsbevoegd bent. En ik ben teamleider van de accountancy-afdeling van negen medewerkers.”

Sparren met klanten

Het klinkt als een bureaufunctie, maar Robert komt vaak genoeg ‘buiten’. “Als teamleider ben je veel bezig met aansturen, maar je hebt ook overleg met klanten. Over de jaarrekening bijvoorbeeld. Het gaat dan niet alleen over cijfertjes, maar het is vooral sparren over andere zaken. Die cijfers zijn de basis om over de koers van een bedrijf te praten. Het gaat over groei, over personeel, over investeren, over bedrijfsovernames. En wat je hier in Limburg ook veel ziet: klanten begeleiden die in het buitenland actief zijn. Dan heb je te maken met bijvoorbeeld de Belgische en de Duitse belasting. Daar ben ik onderhand aardig ingegroeid. En ik kan me gelukkig mondeling en schriftelijk in het Duits goed uitdrukken. Verder kun je veel op internet vinden. En bij Alfa maken we deel uit van DFK, een samenwerkingsverband van internationale accountantskantoren. Worden de vragen heel specifiek, dan kan ik via DFK snel een lokale specialist inschakelen.”

Corona

Gelukkig heeft corona niet te veel weerslag op zijn werk. “Ik weet van één klant dat die het niet heeft gered. Van andere klanten hoor ik dat ze beter draaien dan ooit. Je merkt dat de echte ondernemer er wel op anticipeert. Wel worden opdrachten meer adhoc. Waar bedrijven soms al een jaar vooruit planden is die horizon nu twee, drie maanden.”

Heeft hij na zoveel jaar nooit eens het idee gehad om ergens anders te gaan kijken? Robert: “Misschien heb ik het weleens gedacht. Maar dan denk ik weer: wat vind ik nou zo leuk aan Alfa? Dat is toch het contact met de klant. En de manier waarop Alfa is georganiseerd. Je werkt niet zoals bij een groter kantoor met vennoten, Alfa is eigendom van het personeel. Ik denk dat je dat als klant heel goed kunt merken.”

Veel contacten

Ook de overstap naar een grotere vestiging heeft hij nooit overwogen. “Heythuysen is wel een kleiner kantoor, maar ik heb veel contact met collega’s van ander kantoren. Dat werk met die buitenlandse belastingen doe ik voor vier, vijf verschillende Alfa-vestigingen. Ik heb als accountant overleg met collega’s in het hele land en ga er ook regelmatig voor naar Wageningen, al is dat nu even niet het geval. Nee, ik heb hier voldoende uitdaging.”

Vanuit Sint-Odiliënberg legde hij ook in de coronatijd dagelijks de 22 kilometer af naar Alfa. “Ik ben al die tijd op kantoor blijven werken. Ik had het geluk dat we vlak daarvoor een voormalige archiefruimte hadden verbouwd tot kamer. Zo had ik een eigen kantoor waar ik mooi kon zitten, maar de collega’s deden wel veel vanuit huis. Via Teams hadden we contact.”

Tweede racefiets

Na de werkdag pakt hij vaak de racefiets. “Alfa was in 2010 sponsor van de Ride for the Roses in Venlo. Ik vond: dat ik moest meerijden, en dan ook de 100 kilometer. Ik heb een racefiets gekocht en dat wielrennen is me zo goed bevallen dat ik al aan de tweede fiets toe ben. Nee, ik ben geen klimmer voor het echte zuiden. Je hebt hier ook heel mooie routes, richting Duitsland en België. Heerlijk om na het werk een paar kilometers te maken. Een lekkere uitlaatklep is dat.”