Ook na 25 jaar is facilitair medewerkster Karin Ebben geen moeite te veel

23 mei 2024 | Door:  Fianca Eektimmerman

Het was even schrikken voor facilitair medewerkster Karin Ebben, die maandagochtend in februari. “Kwam ik op kantoor, hadden ze vanaf de voordeur overal foto’s van mij opgehangen!” En die aandacht was méér dan terecht. Want een 25-jarige carrière bij Alfa laten we natuurlijk niet onopgemerkt voorbijgaan. Vooral niet die van Karin. Want, zoals het in het interne bericht aan de collega’s op die dag stond: ‘We weten allemaal dat als er iets geregeld moet worden, we Karin kunnen vragen. Er is haar geen verzoek te gek.’

 

 

 

 

 

 

Ze is er nog een beetje beduusd van. “Ze hebben me zó verrast met wat ze allemaal gedaan hebben! Ik had het absoluut niet verwacht. We hebben daarna koffie     gedronken met een gebakje erbij, ik heb bloemen gehad van Fouk, Marco en Arnoud van de Raad van Bestuur. Het was gewoon superleuk. En afgelopen vrijdag 17   mei hebben we met alle collega’s gegeten bij Tante Stoof in Hellendoorn ter gelegenheid van het jubileum van Karin.  Ook Karin’s gezin was hierbij aanwezig. Ja,   Alfa   is een goeie groep. Zeer menselijk. Zeer sociaal.”

En dan te bedenken dat Karin ooit haar bedenkingen had bij datzelfde Alfa. Het was in de zomer van 2012, toen zij nog als administratief medewerkster aan de slag   was bij Webbink accountants en adviseurs. “Bertus Webbink belde mij toen we op de terugweg van vakantie waren. Of ik meteen langs wilde komen op kantoor.   Hij  wilde het mij persoonlijk vertellen dat hij het kantoor had verkocht. Aan Alfa. Ja, dan verandert er wel wat. Ik was bang dat ik ‘mijn’ kantoor kwijt zou raken.” 

Eerste medewerker van Webbink

Er was een reden dat Bertus haar persoonlijk wilde spreken. “In 1986 was ik zijn eerste medewerker. Bertus had nog kantoor aan huis. Als hij met vakantie ging hield ik het kantoor in de gaten.” Toch was het nooit Karins ambitie om administratief medewerkster te worden. Als achttienjarige volgt ze de pedagogische academie.

“Vreselijk. Echt vreselijk!”

Aanstaand echtgenoot Jos lukt het echter niet om in het oosten van het land werk te vinden in de weg- en waterbouw. Wel in Zoetermeer, maar het betekent het einde van Karins aspiraties om voor de klas te staan. “Vreselijk. Echt vreselijk” noemt Karin de verplichte verhuizing, die zes jaar zou duren. Daarna kan Jos in Hellendoorn terecht en wordt zij de rechterhand van Bertus Webbink. 

In de tijd dat er kinderen komen stopt Karin. Nadat de derde, dochter Femke, naar school gaat begint het weer te kriebelen. En precies 25 jaar terug krijgt haar carrière bij Bertus een vervolg. “We onderhielden nog altijd wel contact. Ik kon zo weer beginnen als administratief medewerkster.”

Facilitaire taken

Als de fusie met Alfa in 2012 gestalte heeft kregen, verschuift haar rol naar de facilitaire taken. “Het is nogal veelomvattend. Als er dingen besteld of ingekocht moeten worden doe ik dat, bijvoorbeeld voor een verjaardag of een feestje. Dan ga ik naar winkels en haal ik het. Ik verzorg de bijeenkomsten, ben gastvrouw en zorg voor koffie, een hapje en een drankje. We hebben drie koffieautomaten die ik schoonmaak. Met Pasen heb ik eens 72 vogelhuisjes staan inpakken. Dat soort dingen pak ik op. En ik ben de tussenpersoon tussen de schoonmaak en kantoor.”

Drie uurtjes per dag

Twaalf uur per week tijd vraagt die functie van haar. Op tijden die ze helemaal zelf kan indelen. “Het zijn drie uurtjes per dag, alleen niet op dinsdag want dan passen we op twee van de kleinkinderen. De ene dag ben ik er al om acht uur ’s morgens, de andere dag om half tien of pas in de middag. Ik ben flexibel.”

Op vakantie naar Zuid-Frankrijk

Op haar 63ste denkt ze nog lang niet aan stoppen. En zeker niet bij Alfa. “Ik heb leuke collega’s. Er hangt een goede sfeer op kantoor. Ik heb nog structuur op een dag. En je hoort er nog bij.” Al is het leven voor Karin en Jos er met vijf kleinkinderen niet echt rustiger op geworden. “Oh, ik heb echt nog wel tijd voor hobby’s, hoor. Ik mag graag lezen, wat knutselen en fröbelen. En we gaan graag op vakantie naar Zuid-Frankrijk. Jos vindt altijd dat we te kort gaan, die zou wel een maand weg willen!” Tja, maar of de collega’s in Nijverdal een maand zonder Karin kunnen is weer een heel ander verhaal…