De onmisbare directiesecretaresse die tien jaar terug bijna werd afgewezen

26 april 2024 | Door:  Debby van der Stouw

Ze kwam binnen als telefoniste-receptioniste. Werd al snel secretaresse en teamleider van het secretariaat. Pakte de mkb-acquisitie binnen kantoor Zwolle op, gaf marketing en social media een duw in de goeie richting, organiseerde evenementen en sponsoring en is tegenwoordig naast marketing verantwoordelijke vooral rechterhand van Jonny Hilberink en Wilma Gomarus, het directieteam in onze Zwolse vestiging. Je zou elk bedrijf zo’n Debby van der Stouw wensen. En toch had het maar weinig gescheeld of de inwoonster van Hasselt had nóóit carrière gemaakt binnen Alfa, inmiddels al tien jaar lang.

Ze heeft voorafgaand aan het interview maar alvast uitgewerkt wat ze wil gaan vertellen. Het is een A4’tje vol, en dan nóg is haar opsomming niet compleet. “Oh ja, ik vergeet nog dat ik ook trompet speel en secretaris ben bij de mooiste muziekvereniging van Hasselt, Hasselts Fanfare”, zegt Debby met kenmerkende lach. Terug naar Alfa. En die bijna mislukte sollicitatie. “Ik ben veertien jaar directiesecretaresse geweest bij een installatiebedrijf, helaas ging dat failliet. Ik had op dat moment jonge kinderen en wilde daarom niet meer dan 24 uur werken, het was moeilijk om een baan vinden voor 24 uur als directiesecretaresse. Bij Alfa solliciteerde ik als telefoniste-receptioniste, om drie maanden lang iemand te vervangen. Ik belde om te vragen of het zin zou hebben dat ik met mijn opleiding zou schrijven. De toenmalige secretaresse die ik aan de lijn kreeg zei: ik zou zeker schrijven, want we zoeken iemand die naast telefoniste/receptioniste ook secretariële ondersteuning kan bieden. Toch was mijn brief al terzijde gelegd door de toenmalige directeur, maar omdat zij mij graag wilde spreken mocht ik langskomen.” En ze wordt aangenomen.

Al snel teamleider

Na drie maanden wordt Debby niet bedankt voor haar diensten. Ze krijgt de vraag ook de acquisitie voor het mkb op te pakken. “Heel spannend. Ik had er geen ervaring in. Je moet een band opbouwen met potentiële klanten. Trots dat ik was als ik eenmaal een afspraak voor de klantbeheerder of directeur kon inplannen!” Als jongste in het secretariële team van Zwolle wordt Debby ook al snel teamleider. “Best lastig, ik werkte niet eens zo lang bij Alfa en in het secretaresseteam zaten collega’s die al jaren voor Alfa werkten en ineens heb je dan een rol als teamleider. Maar het is hartstikke goed gegaan. Ik heb er veel van geleerd. Door training en persoonlijke coaching ben ik veel sterker geworden.”

Andere activiteiten

De rol van teamleider is inmiddels verleden tijd. “Het was moeilijk om te stoppen als teamleider. Maar ik kwam tot de ontdekking dat ik niet helemaal gelukkig meer was. Ik heb het heel veel jaren met plezier gedaan, maar het was goed zo. Even nog heb ik getwijfeld: is er dan wel genoeg werk voor mij? Maar natuurlijk is er genoeg werk. Ik heb nu als directiesecretaresse veel meer tijd om Jonny en Wilma te ontzorgen. Als zij op hun best zijn, word ik daar heel blij van.”

Want veel méér Alfa-minded dan Debby kom je ze bijna niet tegen. “Ja, ik ben trots op Alfa. Waarom? Dat kan ik niet zo goed uitleggen. Dat is een gevoel. Het is een mooie en fijne club die oog voor jou heeft. Je krijgt ontzettend veel ruimte om te groeien. Als jij veel geeft kun je bij Alfa doen wat je wilt. Je krijgt alle ruimte om kansen te pakken. Heb ik ook altijd gedaan.”

Haar 28 uur per week zijn ook nog met andere activiteiten gevuld. “Ik vond het tof om Alfa neer te zetten in de regio. Heel veel mensen kenden ons niet. Ik ben daarom de marketing gaan oppakken, ik organiseer evenementen en doe alles wat erbij komt kijken. De LinkedIn-pagina voor Zwolle heb ik een aantal jaren geleden opgezet. Ondertussen hebben we ook onze eigen Instagram-pagina. Het is wel heel druk, maar het is ook heel leuk om te doen, daar komt ook weer het trotse gevoel om de hoek kijken.”

Dertien kilometer op de fiets

En dan is er ook nog een thuis, in Hasselt. Dertien kilometer heen, dertien kilometer terug. “In weer en wind, op mijn e-bike. Gisteren stormde het, maar ik ben lekker op mijn fiets gegaan. Dat zijn voor mij reflectiemomenten. Door de natuur, over de dijk, met de wind door de haren. En als ik thuis kom heb ik een leeg hoofd.” En tijd voor andere dingen. Echtgenoot Jacco, zonen Stan (16) en Cas (13).

Besmet met het schaatsvirus

In de winter kun je Debby trouwens ook tegenkomen op de nationale en internationale schaatsbanen. “Sinds ik een keer naar een toernooi ben geweest in de tijd van Falko Zandstra, ben ik besmet met het schaatsvirus. Ik ben overal geweest: Inzell, Hamar, Baselga di Pine, Berlijn, Calgary, Innsbruck...  Waarom? Om de spanning van de wedstrijden en de goede sfeer. Schaatsen is een prachtige sport. Het gaat er heel vriendschappelijk aan toe. Je juicht óók voor je tegenstander. Daar hou ik van, ik ben heel erg van de harmonie.” En van de Hasselts Fanfare, die ze bijna vergeten was. “Ja, dat geeft ook weer dynamiek. Maar als ik een drukke dag heb gehad, en we dan ’s avonds mooie muziek maken met elkaar, glijdt alle stress van mijn schouders.”