“Dat smaakt naar meer, dacht ik bij de bitterballen!”

29 april 2021 | Door:  Herwin IJzerman

Een oude rot in het vak, wordt hij door veel jongere collega’s al genoemd. “Ja, daar kun je wel van spreken als je al zolang bij dezelfde organisatie en in hetzelfde vak bezig bent”, lacht Herwin IJzerman. Van ‘metaalmoeheid’ is echter nog lang geen sprake bij de (pas) 45-jarige klantbeheerder van kantoor Zwolle. “Ik wil onderzoeken, ontzorgen, meedenken, oplossen. Daar word ik enthousiast van”, zegt hij.

Oké, het is de afgelopen periode wat minder geweest erkent hij zelf. “Omdat je heel veel thuis zat. Je ziet via Teams dat het contact korter is. Je praat niet zo snel over koetjes en kalfjes, de omgeving nodigt minder uit tot een grapje tussendoor. Je kunt niet even snel wijzen in een stuk dat je aan het bespreken bent. Via Teams is het allemaal wel efficiënter en effectiever, maar daar ben ik niet echt bij gebaat. Ik had pas weer een bespreking bij een klant. Van ‘s morgens negen tot ‘s middags twee. Als ik dan weer naar huis rijd, heb ik energie te over!”

Valkuil

Als klantbeheerder heeft hij uitsluitend mkb-bedrijven onder zijn hoede. Herwin: “Concerns met meerdere B.V.’s, maar ook een V.o.f. spreekt mij heel erg aan omdat je daar als klantbeheerder heel veel voor kunt betekenen. Ik wil die klant graag helpen, niet bij de eerste vraag hoeven zeggen: o, daar moet ik een collega bij halen. Dat is ook weleens een valkuil. Omdat je alles leuk vindt en alles zelf wilt doen, moet je oppassen dat het je niet boven het hoofd gaat groeien. Maar ik ben Alfa dankbaar voor de grote vrijheid die ik heb om mijn eigen functie in te kunnen kleden.”

Kiezen uit vier werkgevers

Alfa was bijna 23 jaar terug ook zijn eerste werkgever, toen hij vanaf het hbo met het accountancy diploma op zak, later nog aangevuld met een fiscale opleiding, uit vier werkgevers kon kiezen. “Ik heb een dagje meegelopen bij een agrarisch accountantskantoor, maar daar had ik minder feeling bij. Je moet toch wel een agrarische achtergrond hebben om daar goed te kunnen adviseren. Ja, en dan kom je uitgerekend bij Alfa terecht! Maar Alfa heeft ook een heel grote mkb-portefeuille.”

Eerste bespreking

Herwin begint als assistent accountant en groeit heel snel door naar de functie van klantbeheerder. “Ik weet nog mijn eerste bespreking bij een klant, ruim twintig jaar geleden. Tijdens de lunch kwamen er bitterballen op tafel. ‘Dat smaakt naar meer’ dacht ik toen, in de dubbele betekenis. Aandacht voor die klant, de klant centraal stellen, dat vind ik mooi. Die klant heeft een vraag of iets dat opgepakt moet worden. Dat wil ik snel afwikkelen, dan kan die klant weer verder. Het is hectisch, maar ik krijg er ook een kick van als het weer gelukt is. Als een klant tevreden is, ben ik ook tevreden.”

Vrijheid bij Alfa

Het is ook de reden dat hij het als ‘oude rot’ al 22 jaar naar zijn zin heeft op zijn huidige plek. “Het gras aan de overkant is altijd groener”, erkent hij. “Maar de vrijheid die ik heb bij Alfa om mijn eigen werk in te kleden of te plannen: die moet je koesteren. En ook de gezelligheid, de nuchterheid. Dat past bij mij. Natuurlijk, vroeger was die vrijheid nog groter. Tegenwoordig is het meer gestructureerd in workflows. Daar moet je mee leren omgaan, ook omdat je altijd het verleden in je achterhoofd hebt. Maar als het moet kan alles, zoals thuiswerken. Als dat goed geregeld is, doe je daar gewoon aan mee.”

Corona werpt geen grote schaduw over zijn klanten, constateert Herwin. “Sommige klanten zitten in de penarie. Maar ik probeer altijd op een positieve manier die klant bij te staan. Al moet ik zeggen dat het in mijn klantenportefeuille heel erg meevalt. Door corona zijn er nog weinig slachtoffers gevallen om het maar eens cru te zeggen.”

Taiwan

Herwin woont in Wapenveld, samen met echtgenote Emily van Taiwanese afkomst, een dochter en een zoon. Het klikte met Emily tijdens een bezoek aan Nieuw-Zeeland, waar beiden los van elkaar vakantie vierden. “Je ziet gauw dat die vakantiecontacten verwateren. Bij ons niet. We zijn contact blijven houden, ik ben een keer naar Taiwan gegaan en heb met haar een rondreis gemaakt door China, Japan en Taiwan. Onze kinderen worden tweetalig opgevoed. Nee, ik heb meer moeite met het spreken van de Chinese taal. Een keer in de twee jaar gaan we naar Taiwan. Dan voel ik me echt als het vijfde wiel aan de wagen! Dan kun je gerust stellen dat ik ontzorgd moet worden”.